امضای توافق‌نامه هم‌کاری بین سازمان لیگ فوتبال ایران و فدراسیون فوتبال ایتالیا

by Farhad Pezeshki | May 12, 2015 | ورزش

برای اولین بار یک توافق‌نامه هم‌کاری بین سازمان لیگ فوتبال ایران و فدراسیون فوتبال ایتالیا در زمینه‌های صدور مجوز حرفه‌ای برای باشگاه‌های ایرانی، ارتقای دانش مدیران عامل باشگاه‌ها و هم‌چنین مسایل مربوط به درآمدزایی و بازاریابی باشگاه‌‌ها، امضا شد.

به گزارش خبرنگار ایسنا از رم، مهدی تاج رییس سازمان لیگ فوتبال کشورمان که به ایتالیا سفر کرده است پس از امضای این توافق‌نامه در محل فدراسیون فوتبال ایتالیا، در این رابطه گفت: طبق توافق‌نامه‌ای که امروز میان سازمان لیگ فوتبال ایران و فدراسیون فوتبال ایتالیا به امضا رسید، گروهی از کارشناسان فدراسیون فوتبال ایتالیا به مدت شش ماه به ایران سفر خواهند کرد.

وی افزود:‌ این افراد که در زمینه صدور مجوز حرفه‌ای در ایتالیا فعال هستند، با فیفا هم‌کاری نزدیکی داشته و در زمینه بازاریابی و درآمدزایی باشگاه‌ها با این نهاد جهانی هم‌کاری دارند، دوره‌های آموزشی در سازمان لیگ فوتبال ایران و نیز باشگاه‌های کشورمان را برگزار خواهند کرد.

تاج ادامه داد: طبق توافقی که در رم صورت گرفت، کارشناسان ایتالیایی به‌همراه ۳ تن از مقامات ارشد فدراسیون فوتبال ایتالیا مرداد ماه آینده برای برگزاری یک همایش یک روزه در تهران به ایران سفر خواهند کرد.

لازم به ذکر است که در سفر به ایتالیا، محمدرضا کسرائی، مدیر روابط بین‌الملل سازمان لیگ فوتبال ایران، مهدی تاج را همراهی می‌کند.

اختلاس مالی پارمالات ایتالیا، بزرگ ترین کلاهبرداری قرن

by Farhad Pezeshki | Jan 15, 2004 | اقتصاد

دامنه بحران به وجود آمده ناشی از ناپدید شدن میلیاردها یورو از سرمایه های شرکت ایتالیایی تولید کننده مواد لبنی «پارمالات» همچنان در حال گسترش می باشد.

در حال حاضر بازجویی مقامات قضایی شهر میلان ایتالیا از «کالیستو تانتزی» رییس سابق شرکت «پارمالات» که از ۲۸ دسامبر گذشته در زندان به سر می برد، ادامه دارد.

«تانتزی» با دستکاری در حساب های شرکت مبالغ هنگفتی از دارایی ها را به نام خود کرده است. علاوه بر این تاکنون حدود ۲۰ نفر از مدیران و کارمندان ارشد گروه«پارمالات» بازداشت شده یا تحت پیگرد قانونی قرار گرفته اند.

با بروز بحران مالی در شرکت «پارمالات» دولت ایتالیا گروهی را به سرپرستی فردی به نام «انریکو بوندی» مسوول رسیدگی به مسایل مربوط به آن کرده است. این گروه اخیراً به طور رسمی ورشکستگی شرکت «پارمالات» را به مقامات قضایی ایتالیا اعلام کردند. بدین ترتیب یکی از بزرگ ترین موارد قضایی نه تنها در ایتالیا بلکله در اروپا آغاز شده است.

«کالیستو تانتزی» رییس سابق «پارمالات» هم اکنون در بازجویی های اولیه به اختلاس گسترده اعتراف کرده است.

در پی اعلام خبر اختلاس در «پارمالات»، بهای سهام آن در آغاز به شدت پایین آمد به طوری که خانوادهء «تانتزی» ظرف یک روز ۴۵۰ میلیون یورو ضرر کرد. روز بعد از انتشار اختلاس در «پارمالات»، روند کاهش بهای سهام آن ادامه یافت و در نهایت فروش سهامش در بازار بورس به حالت تعویق درآمد.

دولت ایتالیا امیدوار است که با اعلام رسمی ورشکستگی، شرکت «پارمالات» بتواند با سازماندهی مجدد به فعالیت خود ادامه دهد.

به گفته کارشناسان اقتصادی در حال حاضر برای نجات «پارمالات» نیاز به مبلغی برابر با ۵۰  تا ۱۰۰ میلیون یورو وجود دارد.

«انریکو بوندی» در روزهای آینده با بانک های ایتالیایی و امریکایی برای دریافت مبلغ یادشده وارد گفت و گو خواهد شد تا بتواند «پارمالات» را از نابودی و کارگران آن را از بیکاری نجات دهد.

تاریخ شکل گیری گروه پارمالات

«پارمالات» ۴۲ سال پیش (۱۹۶۱ میلادی) توسط خانوادهء «تانتزی» در شهر شمالی «پارما»ی ایتالیا تأسیس شد.

شرکت «پارمالات» از دو کلمهء ایتالیایی «پارما» و «لاتّه» تشکیل شده است و به معنی «شیر پارما» می باشد و همانطور که از نامش پیداست در آغاز کارش را با تولید شیر آغاز کرد و سپس فعالیت اش را به تهیه و توزیع انواع دیگر لبنیات، فرآورده های خوراکی و در سال های اخیر آب میوه و شیرینی گسترش داد.

از اواسط سال های ۷۰ «پارمالات» با ابتکار عمل «کالیستو تانتزی» که تا قبل از آشکار شدن بحران مالی، سهامدار اصلی و مدیر آن بود، پس از خرید یک شرکت مواد خوراکی برزیلی چهره ای جهانی یافت. از این تاریخ «پارمالات» وارد مرحلهء تازه ای از رشد و توسعه اقتصادی شد. این توسعه سریع مشکلات خاصّ مالی خود را نیز به همراه داشت و خانواده «تانتزی» برای توازن مالی حساب ها و پرداخت های گروه «پارمالات» مجبور به فروش ۴۹ در صد از سهام آن شد.

«پارمالات» در سال های ۹۰ با خرید کارخانه های جدیدی در مکزیک، چین، استرالیا و نیز چند شرکت تولیدکننده شیرینی در امریکا حضور خود را در سطح جهانی گسترش داد. بدین ترتیب «پارمالات» به اولین شرکت چندملیتی ایتالیایی تبدیل شد.

موفقیت گروه «پارمالات» به حدی رسید که بر اساس آخرین داده ها، خانواده «تانتزی» در ۳۵۰ امین رده از نظر ثروت در سطح جهانی قرار گرفت.

بر اساس طبقه بندی انجام شده از سوی «مدیوبانکا»، قبل از بروز بحران، گروه «پارمالات» از نظر فروش، رتبه هشتم را در ایتالیا داشته است. فروش این گروه از سال ۱۹۹۱ به میزان ۱۵ برابر افزایش یافت.

در سال ۲۰۰۲ میزان فروش گروه «پارمالات» به 7 میلیارد و ۵۹۰ میلیون یورو رسید که چهار پنجم این فروش در خارج از کشور صورت گرفته بود و بیش از ۲۵۲ میلیون یوروی آن سود بود. این در حالی است که بدهی های آن به بانک ها در ماه سپتامبر ۲۰۰۳ برابر با ۹ میلیارد یورو بوده است.

«پارمالات» اکنون با ۱۵۰ کارخانه و حدود ۴۰ هزار کارمند در بیش از ۳۰ کشور جهان حضور دارد و در برخی از بخش های بازار در بخش لبنی دارای موقعیت برتر می باشد.

خبر اختلاس در «پارمالات» زمانی منتشر شد که مسوولان مالی آن قادر به پرداخت مبلغی معادل ۱۸۰ میلیون دلار بابت خرید از سهامداران کوچک در برزیل نشدند، این در حالی بود که دفاتر مالی حدود 5 میلیارد دلار موجودی نشان می داد. این مبلغ مطابق گزارش ماه سپتامبر شرکت می بایست به صورت باند اعتباری در حساب بانکی «بانک امریکا» از حساب «بونلات» که یکی از شعبات وابسته «پارمالات» در جزایر «کایمن» به شمار می رود، واریز می شد.

تلاش دولت ایتالیا برای نجات «پارمالات» و جلوگیری از بیکاری کارگران

در حال حاضر مقامات قضایی ایتالیا مشغول مطالعهء ابعاد مختلف اختلاس مالی که بزرگترین تقلب تاریخ اروپا در صد ساله اخیر به حساب می آید، هستند. مسأله اصلی این است که آیا مبلغ 5 میلیارد دلار وجود خارجی دارد، یا ساخته و پرداخته مدیران شرکت است تا به این وسیله با ارایه آن به سرمایه گزاران و بانک ها به جمع آوری نقدینگی پرداخته و ضررهای روز مره را بپوشانند و در عین حال با نشان دادن اعتبار نقدی، سهام کمپانی را بالا نگهدارند. اما برخی از کارشناسان نیز می گویند که این مبلغ در اصل موجود بوده، اما در سوخت و پوخت دفاتر مالی شرکت ناپدید شده است. از طرف دیگر روشن شده است که سوراخ دفتر مالی «پارمالات» گشادتر از اینها است، چرا که مشخص شده است که ادعای یک پرداخت ۳ میلیارد دلاری دیگر بابت خرید در برزیل نیز واقعیت ندارد.

برگردان (ترجمه) از زبان ایتالیایی به فارسی: دکتر فرهاد پزشکی – رم

تلاش دولت ایتالیا بر این است که بحران باعث از هم پاشیدگی «پارمالات» و بیکاری هزاران کارمند آن نشود و در عین حال سرنوشت آن نیز به حراج عمومی نکشد. اما به هر حال به نظر می رسد که ظاهرا حراج دارایی های خارجی گروه «پارمالات» اجتناب ناپذیر است.

دولت ایتالیا همچنین در این رابطه از اتحادیه اروپا تقاضای کمک کرده است. اتحادیه اروپا نیز خواستار آگاهی از ابعاد این بحران و تاثیر آن در بازار لبنیات اروپا شده است.

مجید مجیدی: سینمای ایران باید معرف فرهنگ ایرانی باشد

by Farhad Pezeshki | Nov 12, 2003 | سینما

رم – فرهاد پزشکی – مصاحبهء اختصاصی برای روزنامه اعتماد
مجید مجیدی کارگردان ایرانی که هم اکنون به مناسبت نمایش 6 فلم خود در چهارمین جشنواره فیلم های آسیایی در رم (8 تا 16 نوامبر برابر با 17 تا 25 آبان) به سر می برد، گفت و گوی اختصاصی ای را با روزنامه اعتماد انجام داده است که در زیر می خوانید:
گفت و گوی اختصاصی مجیدی در رم با روزنامه اعتماد
س: نظر شما در مورد سینمای غرب و به ویژه سینمای ایتالیا چیست؟
پ: در مورد سینمای اروپا نمی توان به طور گذری و سریع حرف زد. سینمای غرب را شاید بشود به دو یا سه دوره تقسیم کرد یا لااقل در بارهء سینمای ایتالیا یا فرانسه که تا حدودی پیشتاز در عالم سینمای غرب بودند. در مورد اوج سینمای ایتالیا، در واقع سینمای نئورئالیست ایتالیا بود که با ورود کارگردانی مثل دسیکا، فلّینی و روسلّینی اوج موفقیت سینمای اروپا بود و همه ما سینمای اروپا را از این دوره است که به طور خوب می شناسیم. این دوره یادگاری از سینمای اروپا هست. یادگارهای همان دوران هست که سینمای اروپا را برای ما با طراوت نگاه داشته است اما متأسفانه بعد از این دوره، شاهد افول سینمای اندیشمند و سینمایی که می توانست حرکتی را ایجاد کند، بودیم. اکنون شاهد افول سینمای اروپا هستیم و این به دلیل سیطرهء سینمای امریکا بر سینمای اروپاست. در حال حاضر سینمای اروپا تنفس مصنوعی می کند و فقط در برخی از فستیوال های مهم بین المللی عرض اندام می کند. اما با وجود این عرض اندام، سینمای امریکا را در فستیوال های مهم نظیر کن و ونیز شاهد هستیم که با تعداد زیادی از فیلم و هنرپیشگان حاضر می شود. بنابر این به نظر من این روندی تأسف برانگیز برای سینمایی که زمانی دارای پویایی و تأثیرگذاری بود، محسوب می شود. خلاصهء کلام اینکه سینمای اروپا به حاشیه می رود و کم کم به فراموشی سپرده می شود زیرا دیگر قادر به ایجاد یک حرکت فکری و یا سینمایی نیست. در حال حاضر فقط می توان شاهد تک و توک فیلم های خوب در سینمای اروپا بود.
البته نفوذ سینما و فرهنگ امریکایی در همه جا مشهود است. این نفوذ را ما می توانیم حتی در ژاپن نیز شاهد باشیم. چند سال پیش یک کار تحقیقاتی برای یک شرکت ژاپنی انجام دادیم. در مصاحبه هایی که با ژاپنی های سینمارو انجام دادیم اکثر آنها «آکیرآ کوروسووا» کارگردان فقید خودشان را نمی شناختند اما با نام قهرمانان فیلم «تایتانیک» کاملاً آشنایی داشتند. این در حالی است که ژاپن 99 درصد محصولات مصرفی خود را به تنهایی تولید می کند ولی تنها چیزی که در ژاپن وجود ندارد، فرهنگ ژاپنی است.
همچنین عجیب است که رم که دارای فرهنگی دیرینه است در مقابل فرهنگ امریکایی که چند صد سالی از عمرش نمی گذرد، تسلیم می شود. این سووالی است که همیشه ذهن من را به خود مشغول ساخته است.
س: دلیل موفقیت سینمای ایران در جهان غرب را چه می دانید؟
پ: به دلیل اینکه سینمای ایران موضوعات انسانی، اخلاقی و آیین های اعتقادی و سنتی ایرانیان، – چیزهایی که برگرفته از فرهنگ ما هستند و در غرب به فراموشی سپرده شده اند – را مطرح می کند. در فیلم های ایرانی این از خودگذشتگی و فداکاری برای مردم غرب جالب توجه است. در غرب هر کسی مسوول زندگی و مشکلات خود است در حالی که این امر در فرهنگ ما متفاوت است. فیلم های ایرانی بیشتر با احساسات انسانی و فطرت انسان ها سر و کار دارد و این امر ضمیر ناخودآگاه و احساسات تماشاگر غربی را نیز بیدار می کند، – احساساتی که در جامعهء آنها به فراموشی سپرده شده است – با وی ارتباط برقرار کرده و تآثیر مطلوبی بر وی می گذارد. به نظر من در تمامی جوامع، فرهنگ و هنر نقش تعیین کننده بازی می کنند و سینمای ایران نیز در واقع توانسته است فرهنگ و چهرهء جامعهء ایران را نشان دهد، چیزی که سیاست در آن چندان موفق نبوده است. سیاست چیزی مقطعی و به روز هست در صورتی که تأثیرات کارهای فرهنگی ماندگار می باشد یا به عبارت دیگر چیزی است که در ذهن مردم ثبت می شود.
س: وضعیّت سینماگری در ایران و مشکلاتی که سینماگران ایرانی با آنها مواجه هستند، چیست؟
پ: مشکلاتی که سینمای ایران دارد در واقع مشکلاتی هستند که تمامی سینماهای جهان با آن مواجه هستند که آن در واقع بحران اقتصادی سینما است. این مشکلی است که گریبانگیر سینمای غرب نیز شده است. در واقع می شود گفت که استقبال مردم از سینما و گسترش استفاده از کانال های متنوع ماهواره ای یا تجهیزات سینمای خانگی «Home Video» کم شده است و این بزرگترین خطری است که صنعتی مانند صنعت سینما را می تواند تهدید کند. این خطری جدی است که سینمای ایران را نیز مورد تهدید قرار داده است. البته در حال حاضر چاره اندیشی هایی هم برای آن به عمل آمده و سینماهای جدیدی در دست احداث هستند. مشکل دیگری که اکثر سینماگران ایرانی با آن مواجه هستند کمبود امکانات و تجهیزات فنّی روز است. تجهیزات و دوربین های آنها مستهلک هستند و تأمین تجهیزات مدرن در توان همه نیست. بنابراین همه اینها عواملی هستند که دست به دست هم داده و وضعیتی بحرانی را به وجود آورده است. این عقب گرد مردم به سینما را می توان در شکل های مختلف ارزیابی کرد: شاید فیلم برای مردم جذابیت ندارد یا اینکه سالن ها و امکانات سینمایی خوب نیستند و مسایل مختلف دیگر. از سوی دیگر امروزه رقابت حرف اول را می زند. وقتی که از یک طرف سینمای ایران با این مشکلات روبرو هست و از سوی دیگر مردم می توانند تجهیزات و امکانات دیجیتالی آخرین سیستم را در اختیار داشته باشند معلوم است که می تواند تأثیرگذار باشد. بنابراین نتیجه این می شود که تنها کسانی به سینما خواهند رفت که دارای گرایش های محتوایی باشند.
س: آیا در حال حاضر کار جدیدی در دست تهیه دارید؟
پ: کاری هست که مرحلهء نگارش آن در حال اتمام می باشد و اگر همه چیز به خوبی به پیش برود انشاءاله فیلم برداری آن اواخر بهمن ماه شروع خواهد شد.
س: آیا تاکنون پیشنهاداتی از سوی شرکت های خارجی برای کار مشترک داشته اید؟
پ: فیلم باران یکی از ساخته های من هست که کار مشترک ایران و کانادا بود و اخیراً در ایتالیا نیز به اکران گذاشته شده است. در حال حاضر نیز برخی پیشنهاداتی هستند که در حال بررسی دارم. به نظر من کارهای مشترک سینمایی اگر تحت شرایط بخصوص و به صورت نهادینه انجام شوند می توانند باعث تقویت سینمای ایران بخصوص بخش سینمای مستقل آن بشوند.
برخی مواقع نگرش این هست که شرکت های خارجی می خواهند پول کمی را ارسال کنند و با آن فیلم هایی در ایران ساخته شود در صورتی که این دیدگاه ناسازگار است و می تواند هویت سینمای ایران به تباهی بکشاند. در اینجا می خواهم مطلب مهمی را بگویم. در بسیاری از فستیوال ها که شرکت می کنم با 20 یا 30 فیلم ایرانی مواجه می شوم. فیلم هایی که اصلاً اسم کارگردان های آنها را یکبار هم نشنیده ام و نمی شناسمشان اما آنها با یدک کشیدن اسم ایرانی موفق در شرکت در این فستیوال ها می شوند. آنها اغلب افرادی هستند که بیشتر عمر خود را در خارج از کشور سپری کرده اند و در واقع با فرهنگ ایرانی فاصله گرفته اند. این عده افرادی هستند که بدون شناخت از مردم و فرهنگ و سنن ایرانی با کمک های جزئی برخی از شرکت های تلویزیونی غربی فیلم هایی را می سازند که مردم ما را مردمی عقب افتاده نشان می دهد.
وظیفه هنرمند نقد وضعیت موجود است ولی باید توأماً از درون مردم باشد. متأسفانه این عده کسانی هستند که در ایران زندگی نکرده اند و حتی زبان فارسی را خوب حرف نمی زنند ولی به دلیل معروفیت سینمای ایران با تجهیزات کم فیلم درست می کنند که این کار نه تنها به سینمای ایران بلکه به فرهنگ ما لطمه می زند و آن را مورد تهدید قرار می دهد. این مسأله ای است که من را واقعاً نگران کرده است چون بیم از این دارم که این حرمت شکنی ها بتواند به سینمای ایران آسیب برساند. لب کلام اینکه «سینمای ایران باید معرف فرهنگ ایرانی باشد».
اما همانطور که گفتم کارهای مشترک ایرانی-خارجی حتی با شرکت های امریکایی اگر به صورت نهادینه صورت گیرد می تواند تأثیرات مطلوب بر سینمای ایران داشته باشد. این روند در برخی از فیلم ها شروع شده است و امیدوارم که بتواند به پیشرفت هر چه بیشتر سینمای ایران کمک کند.
* در این فستیوال 18 فیلم ایرانی شرکت کرده اند. فیلم هایی از مخملباف، بهمن قبادی، کامران شیردل، کمال تبریزی، انسیه شاه حسینی، زهرا امیری، الی صفری (در فستیوال حاضر است)، امیر شهد رضویان و مهناز افضلی شرکت دارند.